Afel / Günöte

Günöte / Eylül Bir

1.

Yalnızlık böyle başlıyor
Her yere uzak kendine biraz acı
Herkesle düş kendinle gerçek olduğunda
Perdeler yukarıya çekmiyor geceleri

(Her şey unuttuğum gibi
Aynı yoldan dönülüyor akşam vaktine
Ben İki yönlü hırkayı giyiyorum
Kederin çok sesli kedisi
ve yuvarlanan kış aynı cümlede)