Alışkın Hüzünler

Eylül

Bildiğini okuyor
Ağzıma ilişen kertenkele
Gece bütün arsızlığıyla
Öpücükler konduruyor yüzüme
Eylül
Yakasında boğazlanmış bir kuş
Karabasan gibi çöküyor üstüme

Ömür alacaklı dünden
Gün
Bir kez daha düşüyor takvimden
Bir çığ daha kopuyor
Rengini yitiren mavilikten

Nar ağacı güzlerim
Çıkrığından kan çekip
Yunduğum kuyu
Değişen bir şey yok
Şiirler hüznümle geberiyor