Arafta Kalan Bir Nesilde Bilinçlenmesini Gerçekleştiren Bir Edebi Tür - Ara Nesil'de Hikaye

Tanzimat dönemi ikinci nesli ve Servet-i Fünûn arasında kalan topluluk ‘Ara Nesil' olarak adlandırılır. Türk Edebiyatı'nda ilk defa Prof. Dr. Mehmet Kaplan tarafından dile getirilen bu topluluk, ilerleyen dönemlerde diğer araştırmacılar tarafından da benimsenir. Ancak ‘Ara Nesil'in tarihi çerçevesi ve bu topluluğa mensup sanatkârların kimler olduğu hususunda genel bir belirsizlik hâkimdir. Bu belirsizlik, ‘Ara Nesil' sanatkârlarının ortak bir yayın organına sahip olmayışından ve muayyen bir edebî anlayış benimsememelerinden ileri gelir. Ama bu durum, onların şiir, roman, tenkit, deneme ve tercüme alanlarında faaliyetlerde bulunduğu gerçeğini değiştirmez. ‘Ara Nesil' sanatkârlarının faaliyette bulundukları edebî türlerden birisi de hikâyedir. Mehmed Celâl, Abdullah Zühdü, Ermenekli Hasan Rüştü, Ahmed Râsim, Mustafa Reşîd, Vecihi, Ali Kemal, Nabizâde Nâzım, Yusuf Cevâd, Selanikli Tevfik ve daha birçok isim bu dönemde hikâyeler kaleme almıştır. ‘Ara Nesil' hikâyelerinde göze çarpan özelliklerden birisi de kadın yazarların da türe örnekler vermesidir. Bu durum, kadın sanatkârların edebiyat sahasındaki varlıklarını kanıtlamaları ve edebi faaliyetlere katılmaları açısından oldukça önemlidir Araştırmamızda 1881-1901 yılları arasını kapsayan zaman diliminde yayımlanan pek çok dergide, gazetede çıkan ve ayrıca kitap olarak basılmış 388 hikâye tespit edildi. Tespit edilen hikâyeler Osmanlı Türkçesi'nde günümüz Türkçesi'ne aktarıldı. Daha sonra bu hikâyeler, tema, yapı unsurları, dil ve üslup açısından detaylı bir incelemeye tabii tutuldu.