Ateşteki Yara

"Bizimle gel kızım."

"Gelemem mader." dedi acıyla. "Annem, sen gider miydin?"

"Giderdim. Çünkü herkes çocuklarını bir yerlerde bıraka bıraka buraya geldi. Şimdi de gidilecek." "Biliyorum Ferzet hâlâ ah çeker. Gülcihan'ın ağlamaktan dili lal olmuştur. Ama gene de ben kalmak istiyorum."

"Bak balam. Artık taş yerinden oynamıştır. Yerimiz ve neslimiz açığa çıkmıştır.

Ayrılmamız bir nefes kadar şarttır." "Bilmez miyim Mihrimah anam. Ancak ben burayı vatan bilmişim. Vatanımdan ayırmayın beni."

"Bizim gibi insanların vatanı artık yüreğidir. Yüreğimizde ne varsa onlarla soluk alırız. O yüzden gerisinin önemi yoktur."