Bir Yel Esti _{Çanakkale İman ve İnancın Zaferi}

İki gülüm bana senden kalan. Güllerin dikenleri bazen elime batıyor, bazen kalbimin ta içine. Batan yer hem acıyor hem de kanıyor, dakikalarca deli ırmaklar gibi. Göz yaşımla karışıp derya oluyor. Zor durduruyorum.

Yüreğimin taa derinliklerine batan dikenler bana tarifsiz bir acıyı tattırıyor. Tıpkı senin acın gibi…

Günlerce içime akıtıyorum acısını bir türlü dindiremiyorum. Gecelerin zifiri karanlığında ağlıyorum, sensiz ve sessiz üzerime gelen beni boğan yapayalnız kaldığım odamda. Dindiremiyorum bir türlü amansız sızımı…