Boşluk

Deniz kenarında kimseler yok. Boşlukgöz alabildiğine geniş. Ben o boşluğuniçindeyim, daha büyük bir boşluk dabenim içimde. Mezkûr kavramı esgeçemem öyle! Zira kökü ve manasıitibariyle ağır bir sıfat. İtiraf etmeliyim kiiçinde geçtiği birçok tamlamakorkutmuştur beni. Boş mezar, boşbeşik, boş insan, boş arazi…
...
Vakit çok erken. İnsan sesi yok henüz.Martıların çığlıkları dalgalara eşlikediyor. Ah ben de var gücümlehaykırabilsem çıkmazlarımı. Belkiruhumu sıkan soyut kemer çözülecek ovakit. Ama kendi sesimdenkorkuyorum. Sanki bağırsam her şeybana bakacak tuhaf tuhaf. Feryatediyorum yine de. Çığlığım, karamsardüşüncelerim içinde kaybolup gidiyor.Ayak dibine düşüyor iri cümlelerim...