Çiçekler de Sabıkalı

Gökyüzü
Bir tutam sevgi al yanına
Eksilmesin cebinden mor ve mavi
Kendini çocukluğuna yakın tut
Ne kadar titrekte olsa
Yanar orada bir kandil
Çiçeklerin koynunda yaşa ve öl
Çünkü masumdur çiçekler
Bir baharda çık yola
Uzatırken bir meşe başını göğe
silkele gökyüzünü
Dökülsün yıldızlar kimsesiz sokaklara
Bir kadın daha saçlarını kesmeden