Cipcip

... Ömer ağır adımlarla, birkaç metre ilerideki banka doğru yürüdü. Koluyla, tek hamlede bankın üstündeki bütün karı temizledi ve üstüne çıktı.
Oktay ve ben merak ve şaşkınlık içinde birbirimize baktık. Bu sırada hava daha da bozmaya başladı. Rüzgâr daha da sert esiyor, kar daha da şiddetleniyordu. Böyle bir ortamda Ömer, bize ilk ve son kez, bir şiiri okudu.
Kuşlar ötmüyor, birbirlerine şiir okuyorlar.
Ağaçlar rüzgârdan değil saygıdan eğiliyorlar.
Çiçekler onları çiğnediğimiz için değil sevmediğimiz için ölüyorlar.
Kediler korktuklarından değil nazlandıklarından bizden kaçıyorlar.
Kar ortamı soğutmak için değil üşüyüp birbirimize sarılalım diye yağıyor.
Ölüm yaşayan dostlarımızdan ayrılmak için değil ölen dostlarımıza kavuşmamız için var.