Ey Kadın

Saç teline değişmez idim şu dünyayı. Oysa bir tutam saç telinle sevmiştim seni.

Gözlerinle kara gecenin kaybolduğum dalgalarına inat sevmiştim. Şiirimde cümle olmak nasıl anlatılırdı ki?

Kalbimin senin için attığı gibi bir insan nasıl unutulurdu?

Ben hiç bilmedim, bilemediğim yazmadığım satırımda ismini inan kaç kere sildim.

Acısını çektim öpüp koklayamamanın.

Seni bir araya getiremediğim cümlelerden seçtim gözlerimi kapattım da sana hiç bir zaman veda edemedim.

Vazgeçmeyi düşünemedim. “Düşünmez idim bu dünyada yaşamayı.”