Gökyüzünde Gezebiliyorken

Sen de haklısın.”Elektrikler tekrar geldi ve birbirimizin gözlerininiçine bakakaldık. Eğer şu an bunu yazıyor olsaydım, güzel bir aşkın başlangıcı olurdu.
Sonunu bildiğim, nereye gideceğini gördüğüm güzel bir ilişki… Fakat gerçekte bu olaylarınhiçbirini bilemiyorsun. Aslında hayat bir yazar, sense kalemin ve kağıdınla insanlara aktaranbir aracısın. “Nihayet.” diyerek gözlerini kaçırdı ve toparlanmaya başladı. Ben de oturduğumyerden zor da olsa kalktım. Asansör benim katımda durdu. Kapıyı açıp çıkmak için adımımı attığımda “Aslında eserlerini okumak isterim. Yarın akşam bana gel, hem sohbetinlebu olayı unutturduğun için teşekkür niteliğinde bir kahve hazırlarım. Hem eserlerine bakarbelki kendimce bir şeyler söylerim.” “Tabi, neden olmasın.” Diyerek gülümsedim “Ozaman iyi sabahlar.”
“İyi sabahlar.”