Havva

Gözyaşı, gözyaşı sevdiklerimiz.. demişti bir gün Dost; O'nun sevgisinden varedildiklerini bildiklerimiz, O'nun ışığı söner de, O'nun hükmü durur mu hiç? Körpe gönüllerdeki ilk sevinç gibi sevdiklerimiz.. O'nun sesi kısılır da, sözü duyulmaz olur mu hiç? İlk teneffüs edilen gibi, ilk ağıza alınan gibi sevdiklerimiz.. O'nun varediciliği erişilmezdir. O'nun hükmü şaşmaz. Ve biliniz ki O, abes iş yapmaz. O'na sırtını dönmemiş olanlar kurtulacaktır. Her şey hayrınızadır, her şey O'ndandır ve her şey hayırla yürüyecek. Havva, Dost'la beraber, ta içinden tekrarladı, tekrarladı: - Ve her şey hayırla yürüyecek!