İbrahimi Eylem - Kurban ve Biz

Kurban gerçeği ilk defa insanlık tarihine Hz. Adem Aleyhisselam ile birlikte girmiştir. Kur'an-ı Kerim'de Hz. Adem'in iki oğlunun Allah'ü Teala'ya sundukları kurbanlardan haber verilmiştir.
Bu çalışmanın yapılmasının alt yapısını veya ana omurgasını bizlere Kur'an-ı Kerim'de anlatılan Hz. İbrahim ile oğlu İsmail'in örnekliğinde öğretilen Kurban kıssasının oluşturduğunu söyleyebiliriz. Olay basit bir hayvan kesme ve kan akıtma meselesi değildir. Olay bunun çok fevkindedir. Kurban vakıasında önemli olan bizim Rabbimize olan yakınlığımız, sahih imanımız ve buna bağlı olarak salih ve hasen eylemlerimiz, pratiklerimizdir. Kurban'ın anlam sahası tüm hayatı kuşatıyor. Kurbanlık dünyada bir sembol olurken, kurban bu sembolle hakiki alemde Allah'a yakınlık ve yakınlaşma provası oluyor.

Kurban gerçekliğini sahnelemeye matuf reel düzlemde boğazlanan hayvanlar olsa da, hakikat ve mana düzleminde, ilahi terazide kurban olan biziz, bizim nefsimiz oluyor. Bizim dünyevi ve geçici heveslerimizin, şehvetlerimizin ve tutkularımızın Allah için kurban edilmesi hedefleniyor.

Kurban aynı anda şanı yüce Rabbimizin vahyinin, insanlık değerini yücelten insanlığa gönderdiği son ilahi mesajının düşünce, kültür, sanat ve siyasi (sosyal, idari, iktisadi) hayatı, iman eden kulların eliyle inşa edebilmesi için çok sevdiğimiz mal ve can imtihanına iştirakı işaretliyor.