Birinci Bölümünde, imar hukuku mevzuatında yer alan plan türlerinin incelenmesine geçilmeden evvel, imar planının çok boyutluluğu üzerinde durulmuş; daha sonra, plan hiyerarşisi uygulamasına konu olan plan türleri, genel ve özel amaçlı plan türleri olmak üzere iki ana başlık altında ele alınmıştır.
İkinci Bölümde, plan hiyerarşisi ilkesinin nasıl yorumlandığı, doktrindeki görüşler ve yargı kararlarının konuya yaklaşımı ekseninde mercek altına alınmış; akabinde, ana plan türü olan fiziki planlar olarak nitelendirdiğimiz nazım ve uygulama imar planlarının gerek kendi aralarındaki gerekse kademelenmede üst düzeylerde yer alan planlarla ilişkisi ve bu planların yönlendirici etkisi irdelenmiş; ayrıca, plan hiyerarşisinin üçüncü ayağını teşkil eden özel amaçlı planlar açısından da bu ilke değerlendirilmeye çalışılmıştır.
Mevzuattaki eksiklikler bir yana, mevcut düzenlemelerin yorumlanmasındaki farklılıklar, plan hiyerarşisi uygulamasında ortaya çıkan sorunların çözümünü de güçleştirmektedir. Diğer yandan, uyuşmazlıkların önemli bir kısmının yetki konusunda yaşanan çekişmelerden ileri gelmesi, bu konu üzerinde de ağırlıkla durulmasını gerektirmektedir. Zira, bu nedenle üst ölçekli planlar yapılamamakta, bu durum plan hiyerarşisi uygulamasını da sekteye uğratmaktadır.
Bu görüşler çerçevesinde Üçüncü Bölümde de, plan hiyerarşisi uygulamasında ortaya çıkan başlıca sorunların olası sebepleri ve çözüm önerileriyle birlikte bir değerlendirilmesi yapılmıştır. Bu değerlendirmede ortaya çıkan; mevzuattaki eksikliklerin giderilmesi yanında, imar planlarının hazırlanma aşamasında uyulması gereken esneklik ilkesinin, planların uygulanma sürecinde ve bu süreçte plan hiyerarşisi ilkesinin yorumunda da göz önünde bulundurulması gerektiği; bir diğer deyişle, uyuşmazlıkların çözümünde planların katı yaklaşımlardan uzak ve bütüncül bir yaklaşımla ele alınarak, esneklik ilkesinin sorunların çözümünde de yol gösterici olması gerektiğidir.
Birinci Bölümünde, imar hukuku mevzuatında yer alan plan türlerinin incelenmesine geçilmeden evvel, imar planının çok boyutluluğu üzerinde durulmuş; daha sonra, plan hiyerarşisi uygulamasına konu olan plan türleri, genel ve özel amaçlı plan türleri olmak üzere iki ana başlık altında ele alınmıştır.
İkinci Bölümde, plan hiyerarşisi ilkesinin nasıl yorumlandığı, doktrindeki görüşler ve yargı kararlarının konuya yaklaşımı ekseninde mercek altına alınmış; akabinde, ana plan türü olan fiziki planlar olarak nitelendirdiğimiz nazım ve uygulama imar planlarının gerek kendi aralarındaki gerekse kademelenmede üst düzeylerde yer alan planlarla ilişkisi ve bu planların yönlendirici etkisi irdelenmiş; ayrıca, plan hiyerarşisinin üçüncü ayağını teşkil eden özel amaçlı planlar açısından da bu ilke değerlendirilmeye çalışılmıştır.
Mevzuattaki eksiklikler bir yana, mevcut düzenlemelerin yorumlanmasındaki farklılıklar, plan hiyerarşisi uygulamasında ortaya çıkan sorunların çözümünü de güçleştirmektedir. Diğer yandan, uyuşmazlıkların önemli bir kısmının yetki konusunda yaşanan çekişmelerden ileri gelmesi, bu konu üzerinde de ağırlıkla durulmasını gerektirmektedir. Zira, bu nedenle üst ölçekli planlar yapılamamakta, bu durum plan hiyerarşisi uygulamasını da sekteye uğratmaktadır.
Bu görüşler çerçevesinde Üçüncü Bölümde de, plan hiyerarşisi uygulamasında ortaya çıkan başlıca sorunların olası sebepleri ve çözüm önerileriyle birlikte bir değerlendirilmesi yapılmıştır. Bu değerlendirmede ortaya çıkan; mevzuattaki eksikliklerin giderilmesi yanında, imar planlarının hazırlanma aşamasında uyulması gereken esneklik ilkesinin, planların uygulanma sürecinde ve bu süreçte plan hiyerarşisi ilkesinin yorumunda da göz önünde bulundurulması gerektiği; bir diğer deyişle, uyuşmazlıkların çözümünde planların katı yaklaşımlardan uzak ve bütüncül bir yaklaşımla ele alınarak, esneklik ilkesinin sorunların çözümünde de yol gösterici olması gerektiğidir.