İnce Çimene Su

Başımı, İzmir'in omuzuna yatırdım.
Yorgun ve eskimiş alışkanlıklarımı,
şehrimin yüreğine astım.

İzmir, yanımdan kalkıyor. Uzun, mavi
giysisinin etekleri uçuşarak, gidip çocuğun
yanına oturuyor. Kısa kesilmiş kırmızı saçlarını
okşuyor.
O şimdi şehir değil de, hepimizin anası sanki.