İstanbulname - Hasreti Aşk

"Ruh-u İstanbul...
Ve kafesli, loş ışıklı evler...
Fanus fener içinde titreyen alev.
Gölgeler gibi dolanan hayaller ah hayaller!

Odanın içinde, ruh-u yar gelir gider.
Sessizliğin kal'iyle, en yalıncak haliyle,
Bülbül nutku tutulmuş, gözü göremez gülü.
Gülden damlalar gibi bir hoş rayiha eser.

Cins-i latif peyk misal efendisin bendedir!
Bir bardak bir çift kelam,
Çay ve sohbet demdedir.
Işığıyla loş evler, sohbetiyle hoş evler.

Mâh nurunda dinlenen yıldız misal sevenler.
Mahmur bakış hevessiz, bir aşk ki cism u tensiz!
Ayışığı kemalde, bakış nişana bedel.
Tek bir oda ışıldar, sairleri uyurmuş.

Şairlerin kalbine sır olanlar görünmüş.
Hameyi tutar sükun, yazdırır ha yazdırır.
Loş ışıklı evlerin kandili yüreklerdir;
Usul usül bezerler İstanbul'un leylini..."

Bu gece elektrikler yok, ama emektar fanus sağolsun, nurlandırıyor da yanmıyor.
Gereken aşikar, teferruat sır sayesinde, ve uyku cazib.