Kar Bazen Siyah Yağar

Kar daha da şiddetlenmişti, üzerimizdekiler bizi çok fazla idare etmeyebilirdi. O yüzden biraz hızlandık. Arkadaşım bir anlığına bana baktı. Yüzünü kardan pek seçemiyordum ama gülüyordu sanki: “Bembeyaz kar, bembeyaz gökyüzü, bembeyaz umutlar, bembeyaz gelecek!” dedi, pek anlam veremedim ama bozuntuya da vermedim. Sustu, sustum. Yüz yüz elli metre sonra tekrardan baktı bana. Bu sefer gülmediğini net bir şekilde görebiliyordum: “Ama…” dedi, sustu. Eliyle yüzüne dokundu, eline bakıp kafasını yukarı kaldırdı ve devam etti: “Kar bazen siyah yağar!”