Kayıp Masal

Gece karanlık perdesini örtünce üstlerine, gökten sayısız elma düştü dinleyicilerin üstüne. Kim ki masalı can kulağı ile dinlemişse, mutlaka kavuşacak muradına, erecek emeline, çıkacak gökyüzüne, bakacak oradan yeryüzüne, görecek hakikat peşinde koşanların hepsi aslında aşka divane! Ne mutlu sevmesini bilene, sevgi için ömür tüketene. Aşk uğruna canın verene. Aşk için hidayete erene. Tepeden tırnağa aşka kesene, nefes nefese aşk diyene.

Aşk haktır, hak aşktır kendin bilene!
Masaldır aşktan doğan.
Aşktır masaldan hakikat yapan.
Ne olursa olsun,
Masaldır aşk!

Seyit Oktay, masallar diyarında uzun bir yolculuğa çıkarıyor okuyucuyu. Biraz Şahmaran, biraz Simurg, biraz Siyabend, biraz periler diyarı… Çokça da sözlü edebiyatın vazgeçilmezi hikaye anlatıcılarına başvuruyor; hak arayışını, kendini bulma yolculuğunu.

Sözcükler… Adeta raks ediyor her bir masal anlatıcısının dilinde… Masalın büyüsü sözcüklere nakşedilmiş usta işi zanaatkarlıkla. Okudukça, daha fazla içine çeken zarafetle…