Kelebek İzleri

"O, çocukluğumdu. Sevdiğimdi. Seveceğimdi."

Birbirine tutunmuş iki küçük el.

Verilmiş bir söz.

Ve kördüğüm olmuş hayatlar…

"Kelebekleri seviyorum," diye fısıldadım ağacın üzerine konan beyaz kelebeğe doğru gülümseyerek.

"Sadece bir günlük olan hayatlarına hâkim olan o özgürlüğü seviyorum.

Onlara imrenirken sevmeyi başardım. Sen yokken daha çok sevdim. Senin gibilerdi. Bir vardılar bir yok.