Korkmakta Olduğum Sen Değilsin Masken

Kocaman dalgaların silinip kaybolduğu kumsallar vardır.
Hani o erişemeyeceğini sandığın bulut,
Gün gelir yağmur olup, düşer saçlarını okşayarak
Ayaklarınla çiğnemen için yeryüzüne ve bütün bunlar sana tek gerçeği gösterir.
O silinen kumsallara benzeme, yağmur ve bulutta olma
Sadece var ol, kaybolma...

Hiçbir zaman "Aşk"ı anlayacak kadar büyümeyeceğim...
Çocuk ruhumla yağmurun ıslanmış tarafında kalırken
yanlızlığımla izliyorum büyüyenleri ve zamanla ben olmayı…

Dil altı hasretlerimle yaşamayı öğrendim.
Yüreğimden dökülen kelimelerin varolması kadardım
ve kaybolmasın diye kollarımla sımsıkı sardım.
Güçsüzleştiğinde kollarım, ruhumun daha da güçlenmesini sevdim
Gecenin karanlığındaki yıldızları gözlerime sererek
iyi geceler uykucum diyerek kendime sarıldım.
Korkunun adı sevgiyse korkmadım güvendim.
Her sabah uyandığımda derinden çektiğim
nefesime günün aydın olsun dedim.
Herkesin dünyası kendinde büyür biliyordum.
Hayatın romanında neredeyim bilmiyorum ama kendisine selam söylüyorum.
Bakışlarım mutlu oldukça dünyanın beni daha çok
sevdiğini ve hiç beklemedik bir anda iyi insanlar, iyi niyetler, iyi dilekler çıkardığını gördüm.