Kurdun Gözyaşları

Cebinden bir sigara çıkarıp yaktı Sinan. Sanki dumanı değil de sonnefesini çekmek ister gibi ciğerlerini dumanla doldurdu. Gözlerindekiyaşı elinin tersiyle silerken Ezgi yanına geldi. “Üzmeyin kendinizi bukadar Sinan Bey. Siz de tam iyileşmiş sayılmazsınız” dedi. Sinan,“Doktor görüyor musun? Sana söylemiştim. Kurdun gözyaşları kurumaz. Enkuru gördüğün an bile biz içimize ağlarız. Mutlu anlarımızda çat kapıaklımıza kaybettiğimiz arkadaşlar gelir. Ölüm bize ne zaman neredegelecek bilemeyiz. Bazen pazarda alışveriş yaparken, bazen evindeyorgun argın yatarken, son uykun olduğunu bilmeden…”

Yazar, görevleri ve hayalleri birbirinden apayrı bir avuç güzelinsanın kadim topraklarda gerçekleştirdiği yolculuğu farklı birperspektifle bizlere sunuyor.