Lahit

“Bir intikamdır bu; zihne damlayan bir damla kanın, lahitten bütün canlılara sızan ölü dokuya direnecek bir damla kanın alacağı bir intikamdır bu. Zihne damlayan bir damla canlılığın lahitin tasarladığı bütün bu ölü evrenden aldığı bir intikam. Sistemik işleyen bir zihnin lahitten arınıp canlıdan yana çalışmaya başlamasıdır. Lahitin ölü ortamında tüm yazılı metinlerin, tüm fotoğrafların ve bütün ölü tasarımların arayüzüne karşı canlılıktan yana bir düşün kurmak için canlıyla barışmasıdır.”

Lahit, Göktaş'ın dildeki zamirler üzerinden ilerlettiği düşüncesinin son halkası. O zamirinin arkasına gizli duran, buna karşın kendini ben zamirinin yerine koyan ve sonradan oluşan zihnin kişiliği'ni açığa çıkartmaya çalışıyor. Bu kurgulanmış kişiliğin zamirler üzerinden tanınması çabası içsel bir yolculuk şeklinde ve içerde bir ifade biçimi üretilerek aktarılıyor. Lahit ismiyle tanımlanan bir diğer yapı da, bütün artık bilgilerin toplamından oluşan, tanımlanmamış ve algılanamamış olduğu için yeri belirlenemeyen görsel, işitsel ve dilsel artıkların oluşturduğu yığın ortamının adı olarak belirleniyor. Katmanlı, biri açık diğeri bulanık bu iki yapıyı birbirinden ayırarak, kendi'nin tanımasını sağlamaya çalışıyor.