Odam Aşk Mezarlığı

Daha kozasından çıkmamış bir tırtılken uçmayı öğrendi Bahar. Yıllar, yollar eksiltti zamanın acımasız koynunda. Dizleri yaralı afacan küçük bir kızken cebinde kefenini taşıyan kocaman bir kadın oldu. Kendine ait olmayan bir masaldan usulca, acıta acıta geçip giderken, yarım bir çocukluk, hiç yaşama şansı verilmeyen bir genç kızlık, her mevsim mutluluğa gebe kalan bir kadınlık kaldı avuçlarında. Ve kimliksiz bir aşk saplandı düşlerine,yeniden doğdu Bahar. Aşkla doğdu, aşka dokundu, aşkla varoldu ve aşkla yıkandı tüm günahlarından. Yine aynı aşkla vurulacağını bilmeden. Aşk vurdu, sevgi, sadakat, güven ve odasında bir aşk mezarlığı oldu.