Öğretmenim Atatürk

Atatürk yaşam sanatı ile konuşmasına de­vam ederek sözlerini şöyle bitirdi:

---Unutmayalım!... Yaşam bir sanattır. Ne Mutlu!... Ne mutlu yaşam sanatçı­larına!

Ece kızım… Uyan bak kimler geldi…

Ece yarı mahmur yatağında gerinerek uyandı. Annesi başı ucunda Ecem ile ona ba­kıp gülümsüyordu…

Ecemler, babasının tekrar İstanbul'a, görevi gereği yerleşmek için gelmişlerdi.
Ecem de sürpriz yapmış Ece'lere gelmişti. Birkaç gün onlarda kalacaktı.
Ece sevinçle yatağından fırladı. Dudakların­dan şu sözcükler döküldü:

Öğretmenim Atatürk… Öğretmenim Atatürk…