Okaliptüs Yeşim Ağacı

en dar kafes sonsuzluktur

şiir onu insanlarla tanıştırdı, onları kaynaştırdı

öyle ki birlikte öldüler sevine sevine;

ama yeni dostlar dayanıksız çıktı...

onunla ölüp başkalarıyla dirildiler

o ise hep kendisiyle...

böylece ruhu ona kaldı.

hepsi için şiir dizdi.

elbet her biriyle tanışmadı; kimine pencereden

bakarken, kimine az da olsa suladığı çiçeğine

su verirken rastladı.

sonsuz dirilişin öykülerini anlattı onlara;

sevdiler bazılarını.

az tanıyorlar şimdi onu şiirlerden yalnızca.

gariptir dökülen saçlarına hiç aldırmaz onlar...