Ortalık Hiçi

iş çıkışı
bütün göğüyle kucaklıyor beni rüzgâr.
mısra mısra bir şiir iniyor
içimin göklerinden -keder yoluyla-.
dünya: siyah yazılan, kırmızı okunan
bir ölme yeridir; unutma!

eve doğru yürüyorum,
ev müphem ben müphem.
herkesin yüzü
sefil bir atı koşuyor yağmurun nal seslerinde.