Öykü Evi

"Çoban Kerem, köylünün tekinsiz dediği, terk edilmiş, boyası dökülmüş, camları kırılmış, tepede tek başına duran beyaz eve hayrandı.

Yedinci sınıfa geçtiği o yaz bir süredir onarılmakta olan evde kıpırtılar gördü. Merak etti. Sürüsüyle birlikte evin bahçe kapısına dek geldi. Evin yeni sahipleri onu hemen aralarına aldılar. O günden sonra Kerem, Beyaz Evdeki insanların gerçek yaşam öykülerinin yanında kimi: çoban köpeğine kafa tutan kuzu, sahte kahraman dedesinin serüvenleriyle övünen fare yavrusu, jetleri ksıkanan helikopter, özlem gözyaşıyla büyüyen nakışlı örtü, çocukların umutlarını yüklenen bulut ve benzerleri gibi masal kıvamında; kimi ise anı niteliğinde pek çok anlatı dinleyecekti. Onun için Beyaz Ev artık bir Öykü Evi olmuştu."