Pencere Önü Çiçeği

Alsın götürsün istersin seni bu yağmurlar, bu fırtına, bu kar yığını içinde kaybolmak. Mevsimler içinde bahar olmak, çiçek açmak, ısınmak. Her yalana kanıvermek, aldanıvermek sıcak bir merhabaya. Gülümsemek istersin inadına acılara. İnadına yaşamak istersin mutluluğu, sıralanır önünde yıllar, günler, haftalar, hatalar. Geçip gidemezsin.

Nefes almak, yaşamak, mevsimlere kanmak, kendini kandıramamak.

Aldanamazsın, yazamazsın, koşamazsın, konuşamazsın, susamazsın, yaşamazsın.

Ve kar yağar lapa lapa, öbek öbek, mevsimler hep kış…

Sen pencere önü çiçeği, seyredersin

Ferkul