Aşağı yukarı İsa'dan önce 1500 ile 500 yılları arasındaki çağa Hindistan'da Vedalar Çağı denir. Bu ad, bu çağ üzerine bilgilerimiziborçlu olduğumuz ve hepsine birden Vedalar denilen ve çağın değişik dönemlerinde, kimlikleri bilinmeyen pek çok yazarınkatkısıyla oluşmuş kutsal metinlerden gelmiştir. Veda sözcüğü Sanskrit dilinde 'bilmek' anlamına gelen 'vid' kökündentüretilmiştir. Anlamı 'bilgelik, bilgi, kutsal yazıt, tören bilgisi'dir. Bir başka anlamı ise doğrudan Tanrı'dan gelen veya Tanrılarınilettiği sözlerdir. Veda ilahilerinin, kitaplarının, 'Tanrısal ilhamın etkisindeki' bazı peygamberler, ozanlar aracılığıyla iletildiğikabul edilir ve kutsal olarak görülürdü.
Başlıca dört Veda kitabının ilk olan Rigveda, insanlığın en eski dinsel metinleridir. Rigveda'da dört binden fazla ilahi, toplamdaise on bini aşkın beyit bulunur.Veda'ya ait kutsal metinlerde Tanrılara yaranmanın, onların güçlerini kendi çıkarına, yararına uyacak yönde çevirmenin yoluolarak kurban sunmak en önemli dinsel törendi. Rigveda ilahilerinde sürülerin çoğalması, iyi ürün alınabilmesi, uzun bir yaşamsürülmesi gibi, başta İndra olmak üzere, Agni'ye, Vişnu'ya Surya'ya ve Marutlar gibi birçok tanrı ve ilahlara yönelmiş, yalvarışlar,yakarışlar, dilek ve övgülerle doludur.
Rigveda ilahileri üzerine yapılmış en önemli çalışmaların başında F. Max Müller'in 1849-1874 yılları arasında yayınladığıRigveda Samhita'nın altı ciltlik Sanskrit çeviri yorumu bulunur. Hem Hintli hem batılı bilginler özgün Rigveda ilahilerin filolojietkileri doğrultusunda kesinleştirmesi bakımından bu çalışmaya hayranlıklarını dile getirmişlerdir. Daha sonra yapılan Rigveda
çevirileri de F. Max Müller'in bu çalışmalarını esas almışlardır.
İşte elinizde tuttuğunuz bu kitapta Rigveda ilahileri içinde önemli yere sahip olan Marut Tanrıları ile birlikte İndra'ya, Agni'yeadanmış ilahilerin; o dönemlerde yapılmış çalışmalara da göndermeler yaparak hem Sanskrit transkripsiyonu, çeviri metni hem deetimolojik, dinsel anlamı hakkında emsalsiz yorumu bulunmaktadır.
Aşağı yukarı İsa'dan önce 1500 ile 500 yılları arasındaki çağa Hindistan'da Vedalar Çağı denir. Bu ad, bu çağ üzerine bilgilerimiziborçlu olduğumuz ve hepsine birden Vedalar denilen ve çağın değişik dönemlerinde, kimlikleri bilinmeyen pek çok yazarınkatkısıyla oluşmuş kutsal metinlerden gelmiştir. Veda sözcüğü Sanskrit dilinde 'bilmek' anlamına gelen 'vid' kökündentüretilmiştir. Anlamı 'bilgelik, bilgi, kutsal yazıt, tören bilgisi'dir. Bir başka anlamı ise doğrudan Tanrı'dan gelen veya Tanrılarınilettiği sözlerdir. Veda ilahilerinin, kitaplarının, 'Tanrısal ilhamın etkisindeki' bazı peygamberler, ozanlar aracılığıyla iletildiğikabul edilir ve kutsal olarak görülürdü.
Başlıca dört Veda kitabının ilk olan Rigveda, insanlığın en eski dinsel metinleridir. Rigveda'da dört binden fazla ilahi, toplamdaise on bini aşkın beyit bulunur.Veda'ya ait kutsal metinlerde Tanrılara yaranmanın, onların güçlerini kendi çıkarına, yararına uyacak yönde çevirmenin yoluolarak kurban sunmak en önemli dinsel törendi. Rigveda ilahilerinde sürülerin çoğalması, iyi ürün alınabilmesi, uzun bir yaşamsürülmesi gibi, başta İndra olmak üzere, Agni'ye, Vişnu'ya Surya'ya ve Marutlar gibi birçok tanrı ve ilahlara yönelmiş, yalvarışlar,yakarışlar, dilek ve övgülerle doludur.
Rigveda ilahileri üzerine yapılmış en önemli çalışmaların başında F. Max Müller'in 1849-1874 yılları arasında yayınladığıRigveda Samhita'nın altı ciltlik Sanskrit çeviri yorumu bulunur. Hem Hintli hem batılı bilginler özgün Rigveda ilahilerin filolojietkileri doğrultusunda kesinleştirmesi bakımından bu çalışmaya hayranlıklarını dile getirmişlerdir. Daha sonra yapılan Rigveda
çevirileri de F. Max Müller'in bu çalışmalarını esas almışlardır.
İşte elinizde tuttuğunuz bu kitapta Rigveda ilahileri içinde önemli yere sahip olan Marut Tanrıları ile birlikte İndra'ya, Agni'yeadanmış ilahilerin; o dönemlerde yapılmış çalışmalara da göndermeler yaparak hem Sanskrit transkripsiyonu, çeviri metni hem deetimolojik, dinsel anlamı hakkında emsalsiz yorumu bulunmaktadır.