Roma Mutlaka

Uzaklara inanmak istiyorum ben.
Yaraca büyük olmanın geceden ağırca
Yeşiline dönmenin mümkün olan tesellisine.
Çünkü şafak mühürlü denizlere çarpınca
Kanlı dolunaylara şahit kılıyor gözlerin beni.
Ucuza sesler avuntularıyla sarıyor ruhumu.
Keşkeler anlara dönmeden öpüyor denizleri.
Bilmediğim hınçlara mermiler diziyor
Avuçlarıma yangınlar düşüren zaman.

Bir şehrin son yokuşunda ellerim cebimde
Uzaklara inanmak istiyorum ben.