Sibelin Günlüğü Hüzün Tadında Bir Yolculuk

Kanser bana öğretti ki düşlerimi asla ertelememeliyim. Yaşadığım her an Tanrı'nın bana bir armağanı. Sürekli yeni yeni tümörler çıkıyor vücudumda, bazen yeni doğan güne ağzımdan ve burnumdan gelen kanlarla uyanıyorum. Kemiklerimde dayanılmaz ağrılar. Çoğu geceleri ağrıdan uyuyamadığım oluyor.

Korkmuyor değilim elbette bazen çok korktuğum da oluyor. Ama gün ilerliyor, bu kent güneşli bir yaz gününü yaşıyor. Evimin penceresinden mavi gökyüzünü izliyorum, sokakta oynayan mutlu çoçuk sesleri eşliğinde. Hala kendi başıma yürüyebiliyorum ve yemeğimi yiyebiliyorum. İnsan hasta olmadan bütün bunların ne büyük bir nimet olduğunu anlamalı aslında.