Sidik

kıpkırmızıydı rengi soldu, silik bir pembe kaldı geriye. boynu bükük, köşede en köşede yeri, ırak insandan, aşktan, güneşten. en son ne zaman seviştin? cevap yok. peki. en son ne okudun, ne izledin? sessizlik. kalmamış mecali! o değil miydi kadının dibi, endamının başına hangisi gelse sıfatların; hep kalmaz mıydı soluk. güzelliğinin tasviri ya eksikti ya silik. nerede kaldı peki, milyar milyar yıldızı alt eden güneşi? şimdi kim ondan alır ilham, nerede o erotizm, romantizm, revizyonizm? evet evet oydu, vaktin birinde, şairin en çok sevdiği, gözünün bebeği, çiçeği. şimdiyse varlığı bile tartışılır, olsa olsa bir amonyak çiçeği. ne kimya kalmış ne fizik. üstü başı dandik tam bir sefil. solmuş gitmiş feri, kokusu desen leş gibi ...