Sürgün ve Atlas

Bozkır Çekirgesi
Suyun esrik alevi, genzimizi yakan rüzgar
Bir ikindi vakti ay tepeleri tırmanıyorken
Zemberek gibi titreşen anılardan süzülüp
Erirdi mevsimin yakut kanadında zaman
Saçlarını gizemle örterdi kar, beyazın tomurcuğu
Göllerde kanat vuruşlarıyla dolaşan tedirginlik
Devinirken nar nefesler gizemli bir uğultuda
Ağulu sesiyle yolların birden o savruluşlar
Tütün rengi anılar artık bozkır yamaçlarından
Batık kanatlarla çırpınıp duran keder
Dağılışlar, dizboyu büyüyen alevlerle
Tırmalanmış bir gök gibi her daim
Sesin ki acımasız bir poyraz içinden
Boşanan sağanaklı bir ürperti gibi