Tanrının Vişne Bahçesi

tozlu çölü ve ateşi giydiriyor tenim
akmayan o nehrin gölgesinde serinliyorum
kalbimden besleniyor bir semender

kapatıyorum kâhinliğin kitabını ve gözlerimi
toprağa gömdüğüm yüzüğün gerisinden
ateşe ve küle haykırıyorum kemiklerin
diliyle

ejderha eşiğindeyim!