Toprağa Hasret _{Öğretmen Habip Arıöz'ün Yaşam Öyküsü}

“Beni köyümün toprağına gömün. Çünkü ben ömrüm boyunca hasret kaldığım o toprağı cebimde sakladığım yağlığımı çıkararak gözyaşları içinde hep kokladım. Bundan sonra bırakın da ebediyete kadar huzur içinde bağrında yatayım…”
Habip Arıöz

Habip Arıöz, eğitimin öneminin bilincinde, cumhuriyete bağlı, Atatürk ilke ve devrimlerinin ışığında tam bir vatansever eğitimci olarak hedefine ulaşmış ve bu eğitim aşkını doğduğu topraklarda da yaymak, cehaleti yenmek ve bilgiyi aşılamak için yalın ayak çıktığı köyüne Habip Hoca olarak özlem ve hasretle geri dönmüştür.

Elbette yaşadığı zorluk ve sıkıntılar orada da sürmüş, fakat asla yılmamış, tüm engellemelere rağmen eğitim için hizmetlerine devam etmiştir. Onun köyü için yaptıkları yıllar geçtikçe daha da iyi anlaşılmıştır.

Ülkemizin aydınlığı, çocuklarımızın geleceği, bilgi ve bilim için ışık olmuş, emek vermiş tüm öğretmenlerimize saygıyla…