Yalnızlığın Sesi

Daha 24 yaşında pek çok insanın ömrü boyu hissedemeyecekleri şeyleri yaşadım ben… Tüm doğru ve yanlışlarımı birbirine karıştıran gerçek bir aşk…

Ve ona paralel olarak beni diri diri mezara sokan o derin acı! Ama artık büyüdüm, olgunlaştım, çok değiştim…

Eskiden kırdığım ve kırıldığım insanlara inat artık kimseye gücenmiyorum, kimse için acı çekmiyorum! Bunun formülünü buldum ben... Kırılacak kadar kimseyi hayatıma almıyorum, önemsemiyorum! Sadece o...

Evet, en büyük "hatam" olduğu halde o... 3 senedir onu hiç görmememe rağmen yine de o... İlginç belki ama kendime duyduğum nefret arttıkça onu daha çok yeşertiyorum kalbimde! Belki de bunun sebebi... İnsanın kendisine duyması gereken sevgiyi, benim ona vermiş olmam. Evet, ben en kolayını seçtim, onu sevmeyi...

Çünkü kendimi sevmek ne kadar zorsa onu sevmek o kadar kolay! Her şeye rağmen... Hatalar, ihanetler ve vicdan azaplarıyla örülü bir hayatın aksine masumiyetini korumuş, büyüleyici, unutulamayan yasaklı bir aşk hikayesi...