Yitik Hayatlar

Senden Sonra;

Bir kuşun kanadında yaşamak istemiştim hayatı. Özlemlerim dayanılmaz olduğunda sana
uçabilmek, Geceleri pencerene konup uykunda seni seyredebilmek, Yürüdüğün yollara
yayılan teninin kokusuyla sana ulaşabilmek için.

Hani insana böyle düşündüren bir umut vardır ya son bir umut... İşte ben, senin için
beslediğim o son umudun da yitip gittiği yerdeyim şimdi!

Anladım ki; ne kokunu rüzgarlardan, ne sesini çağlayanlardan, ne de gözlerinin rengini
denizlerden alamayacağım kadar uzaktasın.

Ama biliyor musun? Sensizliğin ağır yükünü taşımıyorum artık. Çünkü umutların asla
bitmediğini, yalnızca şekil değiştirdiğini öğrendim.

Şimdi yeni umutlar yeşerttim bahçemde, aydınlık dolu pencereler açtım yüreğime, ve senli
anıları bir daha anmamak üzere, gömdüm en derinlere...