Yolculuğa Övgü _{Coğrafyanın Poetikası}

Dünyanın üzerinde şemsiyeler ve gölgelikler oluşturan demet demet hava yolları...

Birbirine bağlı, temas halinde, ilişki içinde, ağlar yaratan tüm büyük şehirler...

Sonu gelmez trenlerle demiryolları…

Her yerde motorlar ve durmadan yinelenen bir göç halinde bir yerlere ulaştırılan, mekân değiştiren, bir yerden bir yere taşınan insanlar...

Gidişler, dönüşler, dönüşsüz gidişler…

Acayip bir hayvan görme arzusu, bulunması neredeyse olanaksız bir bitkiyi toplama isteği, mahsur edilmiş bir kelebeği seyretme özlemi, bir taş ocağındaki jeolojik bir damarı görme hevesi, bir zamanlar bir şairin dadandığı gök kubbe altında yürüme tutkusu. Biri Antarktika'nın soğuk sularını ister, diğeri Pasifik'in mercan adalarını ve sıcak sularını…

Dünya tırmanılacak volkanlar, düşünceye dalınacak kıyılar, inilecek nehirler, alınacak yollar, binilecek trenler ve uçaklarla taşar; durmadan şafaklar, seherler, tan kızıllıkları, yağmurlar ve parlak güneşler, çöller ve dağlar, ormanlar ve kırlar, şimal ışıkları ve yalancı güneşler, gökkuşakları ve kasırgalar, bulutlar sunar.

Herkes kendi içinde su, toprak ya da hava için duyduğu bir tutku keşfeder, ateş ise gezginin bizzat bedeninde dolaşır.

Yolculuğun, gezmenin ve yürümenin doğasına dair her şey...